Australisch strand: here we come

De bedoeling was dat we om 10 uur zouden vertrekken naar Mornington een plaatsje wat zuidelijker dan waar we nu (Parkdale, een buitenwijk van Melbourne) zitten. Maar rond dat tijdstip lag bijna het hele huis nog op één oor. Alleen ik was wakker en kon even ongestoord schrijven want ik had immers een kleine achterstand opgelopen met mijn blog. Om elf uur zaten we aan het ontbijt en iets voor twaalven reden we alsnog richting de markt. Omdat het ook hier pasen is en de kinderen twee weken herstvakantie hebben (rare combinatie vind ik) zijn bepaalde toeristische plekken wat drukker dan gebruikelijk en daar blijven we dan ook bewust bij weg om andere wat rustigere plekken wel nu alvast te bezoeken, zoals Mornington dus. We parkeerden de auto en Sjoerd wilde eigenlijk al meteen naar het mooie strand lopen maar hij moest eerst verplicht langs de kraampjes en nee je mag niet zo maar de straat over steken, je moet netjes eerst de ene kant en dan pas de andere kant bekijken want anders wordt Tante Jen boos ;-) Bij een tweedehands winkel heeft Sjoerd een wit shirt voor Marieke gekocht. Is duidelijk op de groei gekocht want ze kan er waarschijnlijk pas in nadat ze zes kaarsjes heeft uitgeblazen. Jen had ook een kledingstuk voor Marieke aangeschraft. Een roze lederachtig jasje. Ze zei dat als Marieke een hele dikke trui of vest aan zou doen het dan vast beter zou zitten. “Maar nog steeds veel te groot” vulde Sjoerd aan. Ach het is een leuke jas en hij staat erg goed bij de gympjes die ze nu wél aankan :-D

Na een warme choco te hebben gedronken liepen we eerst nog even naar de speelplaats, die overigens wel erg druk was door alle kinderen met vakantie en daarna liepen we nog richting het strand. Mothers beach met schitterend uitzicht, zeker op de pier, maar het weer was iets minder mooi. Koud zelfs dus de foto’s zagen er daarom ook wat grauw uit. Beetje zonde want ook de felgekleurde strandhuisjes gaven zo’n leuk beeld. Na een kleine klim, een ander mooi uitzicht, weer wat foto’s en nog een kopje warme choco was het inladen en doorrijden naar een beter strand.

Maar onderweg, ook heel belangrijk, een ijsje. Marieke lag weer te pitten, dus ook dit keer geen lekkernij voor haar. Anders waarschijnlijk ook niet. Jen weet alle goede ijswinkels (en dat zijn er heel veel). En dat komt voor Sjoerd en mij erg goed uit want laten wij nou ook dol zijn op ijs. We reden achter een politieauto toen een auto op de tegenliggende rijbaan met stofwolken en al wat gas gaf om de politie uit te dagen. Ondanks dat Frank nog hardop zei Go on then, overviel het hem toch dat de politie meteen een U turn maakte en de achtervolging inzette. Wij maakten een behoorlijke noodstop maar onze ijsjes hadden we goed weten te beschermen.

Toen we bij Portsea aan kwamen was de zon inmiddels gaan schijnen. Na nog een paar wandelingetjes en de meest vieze openbare toiletten (de laatste bestond letterlijk uit een heel diep gat) was de zon begonnen met dalen en liepen we naar een pier voor de zonsondergang. Wat een heerlijk vakantie gevoel geeft dat.

Bij het hotelrestaurant dat tegenover de pier lag hebben we lekker gegeten. Marieke eet steeds vaker erg selectief: wel de patatjes en ook de potato wedges gaan er in maar de groentes duwt ze weg. Typisch peutergedrag lijkt mij, dus ik maak me er maar niet druk om. Onderweg naar huis lag ik samen met mijn medeachterbankgenootjes lekker weg te zakken maar bij thuiskomst was allen marieke nog in slaap. Totdat we naar binnen droegen. Toen was ze uitgerust genoeg om voor haar ouders weer een avondvullend programma te verzorgen. Such fun.