Even wennen

Iets voor het middaguur besloot Sjoerd de gordijnen open te doen. Wow wat een licht. Lekker geslapen en klaar voor wat Melbourne te bieden had. Het is hier zo’n twintig graden kouder dan in KL. Dus de korte zomerkleding die ik voor Marieke en mij heb ingepakt kan nog wel even in de koffer blijven, helaas. Na wat croissantjes te hebben gegeten zijn we mee geweest naar Little Greece waar Jen haar groenten inkopen doet. Er was een nieuwe ijssalon geopend en we werden getrakteerd op een heerlijk ijsje. Sjoerd koos watermeloen, aardbei en mango en had de eerste reuzenbol al op voor ik er uberhaupt een foto van kon nemen. Bij de watermeloen aangekomen vond hij ineens een wit stukje dat heel vreemd smaakte. Wat bleek: de smaak was watermeloen/feta. Best een opmerkelijke combinatie. Bij de Aldi zag ik een speeltent en ik had het briljante idee om die tent op het matras van Marieke te zetten zodat ze toch haar bedranden had. Maar eenmaal thuis aangekomen bleek de tent én niet over een bodem te beschikken, én veel te breed te zijn voor het matras én ook nog eens aan beide kanten zelfs voor Marieke makkelijk te openen deurtjes te hebben. Dus het is nu mijn project geworden om deze miskoop om te toveren in een kunstwerk. Bij de plaatselijke craftshop zal ik op zoek moeten gaan naar een geschikte bodem en en paar ritsen. Inmiddels was het etenstijd. Lekker veel hollandse groenten en na de afwas (Sjoerd pakte voor de tweede keer die dag de theedoek – ik weet niet wat ik meemaak :-D) hebben we nog een potje Yatzee gespeeld. Sjoerd wilde een film op tv volgen maar hier is elke 7 minuten reclame. Dat kijkt niet fijn. Rond elf uur stapte Sjoerd de slaapkamer in om te merken dat Marieke inderdaad haar bed/tent was uitgekropen en op de grond lag. Dus maar weer in bed genomen. Alleen nu was ze klaar wakker. En dat bleef ze ook nog zeker een paar uur. We hebben af en toe enorm kunnen lachen om die gekke muts, ondanks dat we toch liever hadden dat ze lekker was gaan slapen. Wat een actrice is ze toch zeg. Niet normaal. Het was echt Pret met Marieke in Bed. Lekkere kusjes geven, dan weer de clown uithangen, in het bed, naast het bed, huilen, hysterisch krijzen, met haar tasje rondlopen, met de afstandbediening in ons gezicht slaan (ik hoop onbedoeld), vinger in je oog, elleboog in je wang, met d’r vieze luier op je hoofd zitten. Maar slapen ho maar. En weer heel lief kusjes geven als je zelf bijna in slaapt valt. En dan begint het weer van vooraf aan.