BBQ

Wat de precieze reden van dit BBQ feest eigenlijk was was mij niet helemaal duidelijk. Een van de genoemde redenen was dat Rachel weer terug was, maar ironisch genoeg zou ze de dag erna weer voor twee weken vertrekken, een andere reden was dat wij er waren, maar wij kenden niemand van de gasten. Ach, eigenlijk was de reden van het feestje ook helemaal niet relevant.  Er waren een aantal gasten uitgenodigd, waaronder de zus van Frank en wat vrienden van Rachel. Omdat Jen uit de nachtdienst kwam had zij nog niet geslapen en namen Sjoerd, Rachel en ik de touwtjes in handen met de voorbereidingen voor de BBQ. Na de BBQ in te tuin een plek te hebben gegeven gingen Rachel en ik boodschappen doen. Zij naar de slager, ik naar de groentewinkel en daarna ondanks tijdgebrek ook naar het grote winkelcentrum om daar bij de Australische ANWB een kaart van Tasmanië te halen omdat wij er vanuit gingen dat we daar anders voor vertrek geen tijd meer voor hadden. En ik hoopte dat we nog even langs die lekkere ijswinkel zouden gaan. Dat deden we ook. Jammie jammie. Onderweg naar de auto kwamen we er achter dat de kaart van Tasmanië nog bij de ijswinkel lag... oeps. Snel terug en gauw naar huis. In alle haast vergaten we ook nog gas te halen voor de BBQ maar achteraf kwamen we daar gelukkig goed mee weg.

Jen had gevraagd of we haar om 14 uur wilden wekken maar ze ging pas na 12 uur haar bed in, dus we lieten haar iets langer liggen maar ik wilde haar wel een voorsprong geven op de gasten dus rond half vier maakte ik haar wakker. De gasten kwamen niet veel later binnen druppelen en het was meteen gezellig. Het is hier heel gebruikelijk dat gasten iets meenemen. Of het nou broodjes met dipsaus of een nagerecht of wat dan ook is, niemand komt met lege handen. Het voordeel is dat je als gastvrouw niet voor alles hoeft te regelen. In dit geval nu Jen nachtdienst had kwam dat helemaal goed uit. Sjoerd, Rachel en ik hadden 3 verschillende salades gemaakt en we hadden voor het vlees gezorgd, maar de anderen hadden ook  van alles bij zich. Daarnaast werden er ook fietsschoenen en accessoires meegenomen voor Sjoerd voor morgen en bij een van de stellen was Sjoerd eerder deze week geweest om zelfs de elektrisch schakelende racefiets op te halen. (Sjoerd blij dat hij dit nu eens goed kan uitproberen tijdens de triatlon). Dus Sjoerd had genoeg raakvlakken met de fietsers in het gezelschap. En van Rachels vriendinnen had ook haar 6 jarige dochter Emily meegenomen, zij hebben hier ongeveer een jaar samen gewoond toen Emily 3 was. En Marieke en Emily klikte enorm, maar ook bij de moeder van Emily, was Marieke niet weg te slaan. Ik kon haar niet altijd begrijpen maar aan haar enthousiasme af te lezen vond zij Marieke ook heel leuk. En Emily was super lief met haar aan het spelen. Toen de eerste gasten weg waren bleven we met nog genoeg mensen over om met zijn allen gezellig aan de grote tafel te zitten. De leukste verhalen werden verteld zoals het huwelijksreis verhaal van het stel waar Sjoerd de fiets van had geleend. Voor hun honeymoon in Thailand sliepen ze namelijk in een boomhut. Super romantisch maar de bruid was eruit gevallen en wel zo hard dat ze stopte met ademen. Zo’n val wil je niet in je achtertuin maar al helemaal niet in Thailand waar hulpverleners ook nog eens moeilijk Engels spreken. De bruidegom was in paniek en had met moeite hij duidelijk gemaakt een ambulance nodig te hebben; die kwam dus pas na 1,5 uur. De bruid had gelukkig wel weer zelfstandig haar ademhaling op gang, maar de bruidegom zijn hartslag was inmiddels zo hoog dat hij ook paniekaanvallen kreeg. De ambulance was een soort busje met een halve EHBOdoosje met niks erin en dan over het strand hobbel de hobbel naar het ziekenhuis waar de kakkerlakken op de bedden lagen. Echt een bizar verhaal met een happy end, maar niet de honeymoon waar je van droomt. De bruid had zelfs nu nog last van die heftige val uit de boomhut. De conclusie de bruid gaat de volgende vakantie zonder haar man op vakantie en zeker weten NIET in een boomhut. De nagerechten waren ook een succes. De zus van Frank had Pavlova gemaakt. Een van de weinige echt Australische gerechten. En ook dat was smullen. Er bleef niets van over. Gezelschapsspelletjes werden er uiteindelijk niet meer gespeeld want onze klok voor morgen zou errrrrug vroeg afgaan. Bah.