St Kilda Triatlon

De wekker hadden wij niet aangezet omdat Rachel ons zou wekken. Dat ging goed en in alle vroegte zaten we dan ook keurig getimed in de auto. Het was nog donker toen we op de locatie aankwamen maar wel al lekker vol met sportievelingen die hun fiets kwamen inleveren in de fietszone. We waren ruim op tijd en nadat we onze spulletjes hadden verzameld, ingeleverd, klaargezet, omgedaan etc. was het wachten op de briefing en het startschot. Rachel moest als een van de eerste het water in (rond 7.45) en het was ijskoud en volgens Sjoerd rook (en proefde je de Diesel) echt vies dus en dat zonder wetsuit. Wat een stoere nichten hebben we toch (Ja Petra jij was ook zo stoer met je ALS zwemtocht in dat koude Lierse water).  Erna kon Rachel op de fiets wat opdrogen en daarna loste ik haar af en mocht ik nog een paar kilometer rennen voor de finish in zicht was. Nadat ik haar tijdchip had overgenomen barstte ik van de adrenaline en dacht ik Zo ik ga eens even al die anderen inhalen met mijn nieuwe energie, maar na een paar meter dacht ik "WTF ik ben alweer kapot". Gelukkig kon ik wel alles geven en werden wij uiteindelijk tweede van de teams. Okay okay niet te enthousiast worden in onze afstand waren maar 4 teams, maar toch: we waren niet laatste!!! Daarna mocht Sjoerd zich gaan uitsloven en gingen wij hem aan de kant aanmoedigen. Dat lukte bij het zwemmen nog prima, en op de fiets zagen wij hem ook nog voorbij flitsen (omdat een eenbenige man die goed opviel daardoor net voor Sjoerd zat) maar daarna raakte wij hem kwijt – of beter gezegd wij lieten ons lekker masseren op het terrein. Ik kreeg zelfs een fourhandsmassage omdat er meer masseurs waren dan tafels en ze liever met zijn tweeën bezig waren dan niets doen, dus dat kwam goed uit. Na onze massage zag Rachel bij toeval die eenbenige man voorbij lopen en dus stonden wij toen Sjoerd zijn eerste meters rende perfect getimed aan de kant Sjoerd aan te moedigen alsof wij er al uren trouw stonden te wachten. Daarna gingen we in de rij staan voor een warme chocolade en tegen de tijd dat we eindelijk onze drie bekers hadden waren we net op tijd terug om Sjoerd zijn nog lekker warme beker te overhandigen bij de finish. Goed gedaan schatje!!! Ook al werd jij geen tweede J. Sjoerd ook op bezoek geweest bij de masseurs en het zonnetje was inmiddels echt lekker gaan schijnen. Het was echt een heerlijk evenement zo. Alles top geregeld zoals dat je al meteen op internet je tijd kon checken enzo en je kon merken dat triatlons hier in Australië ook enorm leven. Het is natuurlijk ook een ideaal land voor triatlons. En dat merkte je ook hoe soepel alles liep. Het enige wat iets minder was waren de openbare toiletten. Er waren er genoeg maar jeetje wat een stank zeg. Als je lette op hoe de anderen die hokjes verlieten was dat wel weer heel komisch. Iedereen was ook goed voorbereid op de race zelf en Sjoerd hield ook niet op over alle dure spullen (fietsen) en pakjes waar de anderen mee rondliepen en wat bleek er liepen zelfs olympische kampioenen in ons speelveld. Logisch dus dat ze professioneel uitgerust waren. En gaaf voor ons dat wij tussen de top van Australië bevonden. Wij zwommen, fietsen en renden lekker achter ze aan, want die gasten gingen wel heel snel.

De prijsuitreiking was ook bijzonder, want de prijzen waren niet mis. Flinke geldbedragen werden uitgedeeld en dan ook nog de nieuwste Garmin horloges en u2x triatlon kleding. Alsof het niks was, Sjoerd was uiteraard teleurgesteld  dat hij niet zulke mooie prijzen mee naar huis kon nemen. Sowieso was er geen medaille als aandenken, ook best jammer. Maar de grootste teleurstelling kwam pas toen wij bij de auto zagen dat er een bekeuring op ons lag te wachten omdat wij de borden aan de overkant hadden gelezen en niet goed genoeg hadden gekeken dat er aan onze kant alleen met een bepaalde vergunning mocht worden geparkeerd. Zo zonde. Tja, dan maar geen ijsje vandaag. Verder was het een super leuk uitje en een hele bijzondere ervaring. Lekker sportief bezig geweest en wederom veel gelachen.