Half jarig

Marieke was vandaag 1,5 en we vierden dat met pannenkoeken voor ontbijt. We zongen dat ze half jarig was en ze kreeg een mooi shirtje van Jen om op deze feestelijke dag te dragen. Omdat wij de dag ervoor zo hadden genoten van onze wandeling naar Marion’s lookout en de waterval die we onderweg waren tegen gekomen, stelden wij voor om na het ontbijt met Jen tot en met de watervallen te lopen en dat Sjoerd en Frank dan samen het laatste stuk zouden bewandelen. Het was alleen een heel stuk mistiger dan de dag ervoor. Wel droog, maar echt mistig. In onze herinnering was de weg naar de watervallen beter te doen maar dit kwam misschien omdat wij toen daalden. Nu moest tante Jen vooral veel klimmen. Maar de waterval was nog altijd super gaaf en na verplicht weer een heleboel water te hebben gedronken en druiven te hebben gegeten (ja dat maakt de tas echt lichter) gingen de mannen verder naar boven en gingen Jen en ik weer terug met Marieke. Toen we bij de bushalte aankwamen vroeg ik Jen of ze nog een stukje wilde lopen of de bus wilde pakken, maar zij gaf aan net warm te zijn gedraaid dus nog wel voor een stukje lopen in te zijn. Ging wel net regenen toen de bus wegreed. Maar deze Boardwalk was redelijk vlak, al was zelfs hier nog wel een trap te vinden, gelukkig hadden we dit keer de kinderwagen thuis gelaten. Dus dat was erg fijn. Toen wij na de wandeling bij het startpunt aankwamen besloten wij onszelf te verwennen met een warme choco en wat chips, sweet potato en gewone. Vond ze eigenlijk best aangebrand, vreselijk zout en de saus was ook niet lekker. We kregen het ook niet helemaal op dus dachten een deel mee naar huis te nemen maar net op het moment dat wij wilden vertrekken kwamen de mannen het tentje binnenlopen. Zij bestelden nog wat meer van die zoute zooi en vertelden dat ze helaas absoluut totaal niets hadden gezien van het uitzicht door de mist. Zo jammer voor Frank al die moeite. Maar aan de foto’s die ze hadden gemaakt tijdens de wandeling zag je dat ze wel heel veel lol hadden gehad. Ze kwamen zelfs nog een kinderwagen onderweg tegen die mensen dus wel hadden achtergelaten in plaats van mee gesjouwt zoals wij de dag ervoor. Na een korte pauze thuis waar wij Jen en Marieke thuis achter lieten, gingen Frank, Sjoerd en ik nog een paar korte wandelingen maken, waaronder de Enchanted Walk. Deze had Frank al eerder gelopen en in zijn herinnering was deze mooier. Zal wel te maken hebben gehad met het seizoen en het water. Thuis gekomen besloten we (ondanks dat we nog best wel wat restjes hadden) dat we gezellig uit eten zouden gaan. We konden de plaatselijke pub echter niet vinden en we kwamen uit bij een sjiek hotel waar op dat moment allemaal porsches op het parkeerterrein stonden. Niet 1 of 10 maar iets van 80 stuks, wij waren de enige niet porsche volgens mij en hadden geluk nog een plekje te vinden/creeren. Blijkbaar was deze week in Tasmanie namelijk een tour (Targa) en net nu wij bij Cradle Mountain waren, waren zij dat ook. En de Porsche club logeerde dus in het hotel en ze zouden net als wij morgen naar Hobart rijden. Het voordeel van het hotel was naast het lekkere eten dat wij ook weer even heerlijk konden internetten dus ik stuurde zoveel mogelijk filmpjes en foto’s naar onze ouders. Ja echt leuk gezelschap zijn wij internetters dan niet maar Frank en Jen maar zij zijn gelukkig niet de moeilijkste. Ze kochten zelfs nog heerlijk chocolade ijs om thuis nog even extra van te genieten. Een heerlijke afsluiting voor dit mooie gebied.