Kuala Lumpur maar nu echt

Ken je de film ‘Sjoerd in Kuala Lumpur’? Het is een slapstick waarin de jonge knappe gespierde man (Sjoerds woorden :-p) steeds de verkeerde beslissing neemt en een hersenloos vrouwtje (ook Sjoerds woorden ;-p) er de hele tijd stom achteraan sukkelt. Vrienden hadden ons gezegd hoe mooi de stad is, hoe leuk je er kan winkelen en hoe lekker het eten is. Voor ons was Kuala Lumpur meer een grap waar iedereen de clou allang van doorhad behalve wij. Ondanks dat wij ons prima amuseerden, hadden wij het gevoel dat wij telkens iets over het hoofd zagen en op de andere/verkeerde plekken zaten. Vooral na onze kennismaking met hun lokale vrucht (Durian: gatver!) dachten wij “Dit kan het toch niet zijn?” Dat gevoel bleek te kloppen want na anderhalve dag hier als een kip zonder kop te hebben rond gelopen, viel alles ineens op zijn plek toen wij de Superman en Batman logo’s van de Superhero winkel zagen die we eigenlijk op een totaal verkeerde plek hadden gezocht. Bij toeval liepen wij er tijdens een van onze verdwaalde wandelingen recht tegenaan en vanaf toen ging en kwam alles toch nog goed. Deze ervaring hadden we niet willen missen en nu de film Batman vs Superman in de bioscoop draait was er zelfs extra aandacht voor deze helden. Ook het lekkere eten, de mooiste winkels en de fijnste massages, alles hebben we gevonden. Nou ja de achtbaan in het Times Square winkelcentrum heb ik niet gezien omdat ik daar pas achter kwam toen we weer buiten stonden en het zo veel gedoe was om met de kinderwagen de weg over te steken dat we dat maar bewaren voor een volgend bezoek.

Achteraf snappen wij eigenlijk ook niet hoe wij bepaalde details zo over het hoofd hebben kunnen zien. Zoals het mega grote shopping centrum Sungei Wan Plaza (tip Richard) waarvan wij de naam herkende bij de parkeergarage. Wij kwamen dan ook via een zijdeur terecht in een verlaten deel van het centrum. Wij snapten werkelijk niet waar al die mensen toch waren. Uiteindelijk bleek dat wij met de lift op de zesde verdieping waren uitgestap en dat het krioelde van shop(per)s op de begane grond. Overigens zijn de liften hier ook al een groot avontuur. Je moet namelijk heel snel in en uitstappen want anders zit je tussen de deuren. En met een kinderwagen ben je in een stad die voornamelijk verticaal gebouwd is en waar je oren af en toe dichtslaan door de hoogte, nu eenmaal erg afhankelijk van de liften die vaak in uithoekjes weggestopt. Wij hebben echt een recordtijd in de liften gezeten.

Ook bij het enorm grote Pavillion centrum liepen wij de dag ervoor bij de garage/achterkant en waren wij niet in staat de big picture te zien. Maar in onze verdediging: sommige dingen lijken ook wel echt verstopt te zitten. Zoals het foodcourt onder het dit mooie winkelcentrum. Je moet het maar weten (wederom bedankt voor de tip Jamie). Maar als je daar dan de ingang naar hebt gevonden, dan stikt het van de mensen. Voornamelijk locals want echt veel touristen zag ik er niet. We hebben ons overigens ook maar meteen laten verwennen met een fijne massage. Ik had een lieve, slecht Engels sprekend vrouwtje als masseur, Sjoerd moest ik toevertrouwen aan een doof-stomme, scheelkijkende dame. Het Hop On Hop Off busritje hebben we trouwens een dagje uitgesteld want wij dames werden pas rond 9.45 wakker. Onze vakantie is nu pas echt begonnen. Jammer dus dat we alweer bijna onze koffers kunnen in gaan pakken.