Rap met Rachel

Rachel stuurde vanuit haar slaapkamer een berichtje of een van ons zin had om met haar te gaan hardlopen. Klonk echt als iets voor Sjoerd. Maar op een of andere manier had ik mij door hem laten om praten om zelf te gaan. Met het sportevenement voor zondag in het vooruitzicht was een keer trainen op zich best wel eens handig dus niet veel later renden Rachel en ik richting het strand. Na drie kwartier waren we weer thuis. We hadden 5 km afgelegd maar vooral hard gezongen in plaats van hard gelopen. Inmiddels was Marieke ook wakker en vertrokken wij naar Danderong Rangers. Een super mooi bos waar Rachel graag komt. Je mag de parkieten die bij de picknicktafels rondhangen geen eten geven maar toch zijn ze zo tam en brutaal dat ze gewoon op onze armen kwamen zitten. Marieke vond ze ook leuk en zelf voor haar grijpgrage handjes deinsden ze niet terug. Nadat we de waterval hadden gezien moesten we al weer terug naar huis om Jen te wekken want die moest naar de tandarts en omdat wij zin hadden om mee te gaan naar Oakleigh (waar we ook de eerste dag met Jen en Frank waren geweest) bleven wij gezellig in de auto zitten. Uiteraard namen we weer een ijsje met Rachel – want een dag geen ijsje is een dag geen vakantie, maar Marieke is nu ook wel echt heel bewust van deze lekkernij, want ze zat bij Rachel op schoot en greep Rachel zo bij de arm dat ze de lepel naar haar eigen mond bracht. Jen en Rachel namen ons daarna nog mee naar een Opportunity Shop (tweedehandswinkel met opbrengst voor goed doel) en daar konden wij helemaal los gaan. Er staat altijd wel iets van speelgoed waar Marieke zoet mee kan spelen, dit keer stond een super leuke piano klaar, inclusief goedwerkende batterijen voor mariekes eerste concert. En jeetje die muziek op schoot lessen hebben echt wel nut gehad voor deze kleine Mozart: Wat een samenspel van klanken zeg. Het was gelukkig een hele grote winkel dus je kon haar eens niet door de hele zaak horen. Na het eten gingen we eens de buit bekijken. Frank had een shirt van zijn team kado gekregen. Marieke een warme slaapzak aangezien de rits van haar oude kapot was gegaan. Ik kreeg van mijn lieve tante Jen een jurk die we eigenlijk in de zwangerschapssectie hadden gevonden, maar met al die ijsjes op het menu komt die ruimte best van pas. Verder had ik nog wat borstvoedingsshirtjes gekocht en Sjoerd en Rachel hadden zichzelf ook nog met wat leuke kleinigheidjes verwend. Allemaal blij. ‘s Avonds gingen Rachel en ik saampjes opstap naar een open mic avond in Frankston. Blijkbaar heeft Frankston zijn slechte (Flodder) wijken maar wij hebben begrepen dat het al een stuk beter is sinds ze Kittens hebben weggehaald. En nee daarmee werd niet een kleine poesje bedoeld maar een stripclub. Een paar van Rachels vriendinnen traden op in Sidestreet en na hun act kwam er een duo waarbij de een gitaar speelde en de ander rapte. Maar hij maakte wat foutjes en werd pissig op het publiek dat we niet hardgenoeg klapte ofzo. Ik begreep er weinig van maar voelde me wel enorm aangesproken omdat ik nog redelijk vooraan stond omdat wij net Rachels vriendinnen hadden aangemoedigd. Toen we in de auto zaten hebben wij onze beste raps bedacht, conclusie: het is nog best lastig in een vreemde taal.