Salamanca markt en Mount Wellington

Op zaterdag is de Salamanca markt, een van de bijzonderheden hier in Hobart, 15 minuten rijden vanaf ons logeeradres. De kinderwagen ging mee en toen wij op de lokatie aankwamen bleek dat erg handig te zijn want marieke was tijdens de autorit in slaap gevallen dus ze kon daar lekker in door pitten. Nog handiger was de kinderwagen toen marieke weer wakker was en Sjoerd haar over de markt droeg. Frank grapte naar Sjoerd dat de kinderwagen vanaf nu als boodschappen wagen zou worden gebruikt door Jen omdat zij bij elk eetkraampje wel iets zou kopen. En inderdaad, er gingen maar weinig kraampjes waar iets van lekkers verkocht werd aan Jennifer voorbij. De wagen was snel weer volgeladen met allerlei groentes, koekjes, broodjes enzovoort enzovoort. Op een gegeven moment moest Frank de zware wagen zelfs vooruit duwen. Voor Marieke was dan ook geen plaats meer. Maar ach ze wil toch het liefste getild worden dus je ontkomt daar toch niet echt aan. Op de markt kwamen we zelfs nog een kraampje met oliebollen tegen. Die moesten we natuurlijk proberen. Op de foto zie je naast de oliebollen ook Sjoerd bij een kraampje staan waar we verrassend genoeg een heleboel zwarte pieten zagen. Dus hier zijn ze de rest van het jaar... We slenterden over de haven en zagen de courreurs van de Targa autotour op het plein met veel vuurwerkshows en andere bombarie aankomen. Alsof ze goud bij de olympische spelen hadden gewonnen werden ze feestelijk binnengehaald. In feite hadden ze de afgelopen dagen gewoon veel in de auto gezeten. Iets wat wij dus ook veel hadden gedaan alleen hadden wij naast de snelweg gelukkig ook nog veel mooie highlights van het land gezien. We twijfelden of we nog naar de top van Mount Wellington zouden gaan. Het leek daar namelijk vanaf beneden in het centrum in Hobart best mistig. Frank en Jen hoopten op mooier weer de dag erna maar ik dacht voor hetzelfde geld wordt het niet mooier en blijft het zo de komende dagen als een gemiste kans hangen. Dus ik stelde voor toch maar nu te gaan en zou het morgen mooier weer morgen zijn dan konden we toch weer andere dingen doen. Gelukkig kreeg ik de anderen enthousiast voor het plan. Dus we reden naar boven. Hadden super mooi uitzicht over de stad maar de wolken waren na een kwartiertje wel steeds meer in beeld aan het komen. Ik ging even naar de toilet en toen ik terugkwam (en dat was echt al na een minuut) was het zo mistig dat ik de auto niet meer terugkon vinden op het parkeerterrein. We hadden dus enorme mazzel dat we het net op tijd hadden gezien en gingen weer terug richting de stad. Halverwege maakten we nog wel een stop om de op de markt gekochte broodjes te eten bij een warme chocomel dat verkocht werd door een stel dat 6 dagen in de week met zijn tweeen in die kleine caravan op een plek net onder de top van de berg staat. Respect. Ik zie het mij en Sjoerd niet doen. We reden naar nog een paar mooie uitzichtpunten waar we genoten van de zonsondergang en thuis trakteerde Sjoerd ons na het avondeten op een stuk vienneta die hij gekocht had in de supermarkt in New Norfolk. Eerlijk gezegd, het was niet zo lekker. Ik heb het zelfs niet opgegeten. En dat zegt wat. Het was dunner dan normaal maar vooral zaten er zo veel ijspegels aan dat ik het gevoel had dat dit pak al heeeeel lang in de winkel had gelegen. Niet zo populair hier zeker. Nou ja des te meer voor Sjoerd die nergens last van leek te hebben en vooral erg blij was met zijn eigen tractatie. Je zou bijna denken dat hij die dag nog geen ijs had gegeten maar nee dit was ijsje nummer 3!!